12 november 2011 was weer een historische dag voor onze vereniging. Het motestadion was zaterdag het decor van het onderling duel tussen onze twee provenciale ploegen. Voor het eerst sinds lang speelde D&W nog eens tegen D&W. Benieuwd wat dat zou geven...

Wij, de bee's, speelden thuis en waren met de volle ploeg aanwezig, bij de aa's ontbrak Karl. De opwarming begonnen beide ploegen als één team en aa en bee wierpen samen wat balletjes over en weer. De supporters keken ongelukkig toe naar dit vriendschappelijk onderonsje, maar toch, eenmaal het startsignaal gegeven was, waren beide teams gebrand om te winnen.

De match begon gelijk voor beide kanten en de bee's - de underdog, zo voelden we onszelf toch een beetje - kwamen eerst tot scoren. De aa's lieten zich natuurlijk niet doen en tegen Bjorns vele strakke worpen tussen barrage en linkervleugel had bee duidelijk geen weerwoord. Ervaring en conditie zijn in provenciale (meestal) omgekeerd evenredig en de eerste minuut werd aangevraagd door aa. Om er aanvallend nieuw vuur in te blazen en Tom V. uit te laten blazen, kwam Kristof invallen. Af en toe vingen we een balletje en van Kristofs derde worpen gingen er ook enkele binnen. Zo werden we niet onder de voet gelopen, maar toch, stand aan de rust: aa staat vijf punten voor.

Gelegenheidscoach Toon S. geeft tijdens de rust wat tips, Robrecht en Kristof beginnen de tweede helft aan de zijlijn, Tom V. en Jonas komen in hun plaats. De aa's wisselen Fredje met Maarten V. en Bjorn ging even naar de wc. De tweede helft startte en de bezoekkende aa's trokken meteen de match helemaal naar zich toe. Was het de ervaring van de tegenstand die doorwoog, het toiletbezoek van Bjorn of gewoon eventjes pech aan onze kant, wij bee's waren er even niet bij. Nadat aa de eerste tien minuten meerdere goals uitliep, vonden we onszelf terug en begon ons spel opnieuw te lopen. Langzaam kropen we terug wat dichter. De aa's roken de overwinning  en gingen gemoedelijker spelen (alhoewel wij nog steeds veronderstellen dat ze gewoon moe werden). Zo werden er enkele ballen afgesnoept door onze verdediging, maar omdat ook wij iets roken (gelukkig niet de slachtafval-camion van op training, maar jammer genoeg wel een nakende nederlaag), probeerde we nog enkele tevergeefse trekworpen. Tot het eind bleven we knokken en na een rekbare laatste minuut eindigde de match met een trekworp die Jan opnieuw net buiten doel kon houden. Eindstand: 16 - 28

Hoewel we opnieuw met verlies eindigden, heeft uw verslaggever toch van de match genoten (alhoewel ik dacht dat we maar met 6 punten verloren hadden).

We geven de moed niet op: op verplaatsing pakken we ze terug!

Robrecht Claeys